As enfermeiras xa poden prescribir fármacos para as infeccións de ouriños en mulleres

As enfermeiras xa poden prescribir fármacos para tratar as infeccións de ouriños non complicadas en mulleres maiores de 14 anos, un problema polo que pasan máis da metade das adultas algunha vez na súa vida e que supón unha das razóns máis comúns de consulta en Atención Primaria.

O Boletín Oficial do Estado (BOE) publicou este luns a Resolución da Dirección Xeral de Saúde Pública e Equidade en Saúde do Ministerio de Sanidade dunha nova guía para a indicación, uso e autorización de dispensación de medicamentos suxeitos a prescrición médica por parte das enfermeiras.

Cada ano, preto do 5 % das mulleres acoden ao médico por este motivo; ao longo da súa vida, afecta o 50 % polo menos unha vez e a súa frecuencia aumenta especialmente co envellecemento, comorbilidades ou a institucionalización. O microorganismo máis común que as provoca é Escherichia coli, responsable do 70-80 % dos casos.

Desde agora, as enfermeiras poderán prescribir fosfomicina trometamol e Nitrofurantoína en mulleres maiores de 14 anos con infeccións do tracto urinario (ITU) non complicadas, que abarcan principalmente dous tipos: cistite, que é a infección da vexiga, e pielonefrite, que é a que afecta os riles.

Quedan excluídos así os casos complexos que requiren valoración médica, como infeccións recorrentes, uso de sonda vesical ou inmunosupresión; tamén as ITU complicadas, que son as que afectan persoas con maior risco, como embarazadas, anciáns, diabéticos ou persoas con anomalías anatómicas, que requiren unha avaliación médica máis profunda.

Os síntomas típicos da cistite inclúen disuria (dor ou ardor ao ouriñar), polaquiuria (necesidade de ouriñar con maior frecuencia do normal, pero xeralmente en pequenas cantidades), urxencia urinaria, dor suprapúbico e hematuria (sangue nos ouriños), sen prurito ou fluxo vaxinal anormal.

O tratamento da ITU non complicada baséase no inicio temperán de medicación con antibiótico, sen necesidade de urocultivo rutineiro, e o seu obxectivo é o de aliviar os síntomas e erradicar a infección de maneira rápida e eficaz, maximizando a accesibilidade ao sistema sanitario.

Ademais, a guía establece protocolos específicos para o manexo de medicamentos, definindo cando as enfermeiras poden iniciar, modificar, interromper ou finalizar un tratamento en función dos síntomas e evolución do paciente.

As comunidades autónomas e outras entidades adaptarán este documento, que se revisará cada cinco anos, aos seus contextos específicos, desenvolvendo protocolos que concreten a poboación obxectivo, medicamentos autorizados e criterios de actuación.

Trátase da novena guía que permite a estas profesionais receitar medicamentos, que xa poden prescribir para a deshabituación tabáquica, anestésicos locais, febre, anticoagulación oral, tratamento de feridas, hipertensión, diabetes tipo 1 e tipo 2, queimaduras e ostomías.