As comunidades que queiran evitar os pisos turísticos deben prohibilos nos estatutos
Unha sentenza do Tribunal Supremo entende que non se pode entender de forma xenérica que constitúe unha actividade "molesta ou incómoda", e polo tanto para impedir a explotación desta actividade deben facelo de forma expresa
Vivenda de uso turístico precintada polo Concello de Santiago (Europa Press)
O Tribunal Supremo acordou que se unha comunidade de propietarios quere vetar a instalación de pisos turísticos, debe prohibilos expresamente nos seus estatutos, xa que non basta con describir o uso que se pode dar aos inmobles, como residencia, alugueiro, oficinas ou despachos.
Nunha sentenza datada o pasado 11 de febreiro á que tivo acceso EFE, a sala do civil estima un recurso presentado contra un ditame de xullo de 2021 da Audiencia Provincial de Madrid.
Os maxistrados destacan a necesidade da prohibición expresa dos pisos turísticos, xa que no caso analizado "só se mencionan como uso non permitido consultorios e clínicas de enfermidades infecto contaxiosas; fins ilegais; instalar motores ou maquinarias que non sexan os usuais para os servizos do fogar ou actividades inmorais, incómodas ou insalubres", pero omítense os pisos turísticos.
Tras a instalación nun inmoble dun piso turístico, os veciños denunciárono alegando que esa actividade estaba prohibida polos estatutos e que, ademais, constituía unha actividade "molesta e incómoda, que altera a convivencia, polo que debe ser prohibida".
En primeira instancia, un xulgado entendeu que a actividade desenvolvida polos demandados non era contraria aos estatutos comunitarios, e non se demostrou unha "utilización anormal" das instalacións comunitarias polos usuarios do piso.
Polo tanto, non cabe entender que a explotación da actividade de alugueiro turístico levada a efecto polos demandados supoña unha transgresión do disposto na lei de propiedade horizontal, de maneira que constitúa unha actividade "molesta ou incómoda".
O criterio foi apoiado pola Audiencia de Madrid, e agora o Supremo, que avala dita decisión, engade que "non pode privarse ao propietario da efectiva utilidade económica do inmoble nin da autonomía da vontade para usar, gozar e dispoñer dos pisos ou locais da maneira que considere procedente".
A mera descrición do destino do piso litixioso non supón "a prohibición da actividade á que se destina", a non ser que exista nos estatutos da comunidade "unha disposición expresa que vede tal utilización polos seus propietarios".
Nas actividades prohibidas nos estatutos "non se atopa o alugueiro turístico", cuxo desenvolvemento, como xa constataron o xulgado de primeira instancia e a audiencia provincial, "non conforma unha actividade incómoda ou molesta".
Para impedir que se instale nunha vivenda un piso turístico, destaca o Supremo, debe existir "unha cláusula específica" que o prohiba.
