O Goberno de Macron enfronta dúas mocións ao bordo dunha crise inédita
O Goberno de Macron enfronta dúas mocións ao bordo dunha crise inédita
Desde a instauración da V República francesa en 1958, só se aprobou unha moción de censura en 1962
Ao bordo dunha crise política inédita, alimentada pola aprobación sen voto da reforma das pensións, o Goberno do presidente francés afronta este luns dúas mocións de censura que dependen dos apoios dun partido conservador dividido.
Na véspera desta votación crucial, celebrouse a cuarta xornada seguida de protestas espontáneas e sen autorización no país. En París, unha marcha irrompeu no centro comercial de Forum Ácheslles, en pleno centro da capital.
O luns a partir das catro da tarde comezará a votación das dúas mocións nas que estará en xogo o futuro da primeira ministra nomeada por Macron, Elisabeth Borne.
A súa sorte dependerá dos 61 parlamentarios dos republicanos (centrodereita), que poderían facer bascular o resultado, tendo en conta que o partido de Macron e os seus aliados teñen unha maioría relativa.
Agora, serían necesarios polo menos 287 parlamentarios para tombar o executivo -a metade máis un-, dun total de 573 escanos (hai catro vacantes).
A ultradereita de Marine Le Pen presenta unha, mentres que a outra é do pequeno grupo LIOT (centristas e rexionalistas), que conta co apoio de toda a esquerda agrupada na coalición Nupes.
Aínda que a dirección do LR deu instrucións de non apoiar as mocións, tamén pediran aos seus 61 parlamentarios que apoiasen a reforma o 16 de marzo sen éxito.
De acordo cos cálculos da prensa, xa hai catro deputados conservadores díscolos. Farían falta polo menos outros 23 para que Borne presentase a súa dimisión e a dos seus ministros a Macron, quen probablemente estaría abocado a disolver a Asemblea e convocar novas lexislativas.
Desde a instauración da V República francesa en 1958, só unha moción de censura foi aprobada, en 1962.
Popularidade baixo mínimos
Mentres a popularidade de Macron toca mínimos desde que asumiu a presidencia en 2017 (só o 28 % o aproba, a niveis da crise dos chalecos amarelos de finais de 2018), as protestas sociais comezan a ser máis imprevisibles e volátiles.
Desde a adopción definitiva da reforma, o día 16, recruaron e moitas veces foron á marxe dos partidos de esquerda e dos sindicatos. Moitas convocáronse nas redes sociais. Ese carácter espontáneo e sen líderes lembra o método da revolta dos chalecos amarelos.
Este sábado á noite, na terceira noite seguida de manifestacións espontáneas, houbo polo menos un centenar de arrestos en toda Francia, sobre todo en París. Paralelamente ao malestar da rúa, as folgas sindicais contra a reforma seguen o seu curso.
Varias refinerías están bloqueadas, como a de Le Havre, a maior do país. De feito, algunhas gasolineiras na rexión de Lyon e de Marsella xa sofren escaseza de carburante.
Pola súa banda, os impactos dos paros na recollida de lixo en París fanse sentir. Malia que o Goberno impuxo a volta de parte do persoal por razóns de saúde pública, milleiros de toneladas de lixo acumúlanse aínda nas beirarrúas.
O Concello de París, que apoia a folga e non coopera co Goberno, calculou que o número de refugallos se estabilizou en 10.000 toneladas.