A Eurocámara e os países da UE pechan un acordo para o control do déficit

Os 27 países do bloque chegaron o pasado decembro a un acordo sobre a revisión do Pacto de estabilidade e crecemento, aínda que o Parlamento Europeo tiña que pronunciarse sobre unha das regulacións que compoñen as normas, principalmente a de vixilancia orzamentaria.

A presidenta da Eurocámara, Roberta Metsola, asegurou na mañá deste sábado a través da rede social X que o acordo ao que se chegou "trata de apoderar a próxima xeración" e mostra "determinación para equilibrar as contas, dar credibilidade aos mercados e investir no futuro".

"As novas regras (...) salvagardan unhas finanzas públicas equilibradas, reforzan o foco nas reformas estruturais e o impulso a investimentos, crecemento e creación de emprego", asegurou o ministro de Finanzas belga, Peter Van Pethegem, cuxo país presidirá ata xuño o Consello da UE, órgano que representa aos gobernos dos países membros.

A presidenta da Comisión Europea, Ursula von der Leyen, bendixo o acordo entre os negociadores da Eurocámara e dos gobernos nacionais. Tamén asegurou en X que as novas regras fiscais fomentarán unha economía "competitiva e xusta" e permitirá aos países da UE "investir nos seus puntos fortes e ao mesmo tempo consolidar as súas finanzas públicas".

Despois de varias roldas de negociación, a Eurocámara e os gobernos pecharon un pacto en que había moi pouca marxe de negociación, debido ao complicado que foi fraguar entre os propios países un consenso entre os que pedían centrarse na disciplina orzamentaria e os que reclamaban maior marxe de investimento.

O acordo mantén as regras pactadas en decembro polos Vinte e sete, que deixan máis marxe que as precedentes para que os Estados elixan a súa propia senda de axuste fiscal. Tamén flexibilizarán os prazos se se fan investimentos, pero tamén contemplan recortes anuais fixos da débeda e o déficit cando se superen certos limiares.

As novas regras manterán límites do 3% e do 60% sobre o PIB do déficit e da débeda, respectivamente, pero introducirán senllas fiscais individuais de catro anos para cada Estado membro, co que teñen máis en conta a situación de cada país que as anteriores.

O período é ampliable a sete anos se se comprometen a realizar reformas e investimentos pactadas coa Comisión Europea, e terán que estar baseadas nun novo indicador: o gasto primario neto, que exclúe os intereses da débeda, entre outras cuestións.

Introdución de obxectivos comúns

A petición de Alemaña e outros estados, introducíronse obxectivos comúns para todos os países co fin de evitar que se posterguen os axustes.

Os países cuxa débeda supere o 90 % do PIB terán que recortala un punto porcentual de media cada ano e aqueles con cociente entre o 60 % e o 90 %, en 0,5 puntos. Aqueles que teñan un déficit por baixo do 3 % do PIB deberán seguir reducíndoo ata o 1,5%, co fin de crear un colchón para tempos difíciles.

O Parlamento Europeo xa reclamara deixar máis flexilidade aos países, de xeito que estes puidesen desviarse da senda de gasto neta pactada coa Comisión Europea baixo determinadas circunstancias.

Fontes parlamentarias explicaron que no acordo ao que se chegou este sábado, a Eurocámara puido introducir unha maior marxe para que os Estados poidan facer máis tipos de investimentos que non computen para os cálculos do gasto público, coa condición de que estean vinculadas a certos obxectivos políticos prioritarios da UE. 

O Parlamento Europeo tamén logrou que o diñeiro que poñan os Estados para cofinanciar os programas de investimentos comunitarios tampouco conten para o cómputo do gasto. O obxectivo é que o investimento público nacional non quede desincentivado en proxectos sociais, por exemplo.

Tamén destacaron que no acordo final, a Eurocámara introduciu a posibilidade de que, en caso de haber un cambio de cor política no goberno dun país no medio da execución dun plan de obxectivos de gastos, o novo executivo terá dereito a revisar as condicións coa Comisión Europea, de acordo coas súas novas prioridades políticas.

O acordo debe ser ratificado por última vez polo Parlamento Europeo e os Estados para que as normas poidan entrar en vigor. O obxectivo da UE é que empecen a aplicarse aos orzamentos de 2025.