Muface e os dereitos laborais dos funcionarios públicos, por Maite Cancelo

O mutualismo administrativo é un mecanismo de cobertura do Réxime Xeral da Seguridade Social dos funcionarios do Estado. Desde mediados dos anos 70 creáronse as tres actuais: a dos Funcionarios Civís do Estado (MUFACE), a do Instituto Social das Forzas Armadas (ISFAS) e a Mutualidade Xeral Xudicial (MUGEJU), cuxos afiliados poden decidir se son atendidos polo Sistema Nacional de Saúde ou por unha entidade aseguradora con similares coberturas.

O problema que se expuxo é que as entidades aseguradoras que estaban a prestar estes servizos sanitarios se plantaron e non se presentaron ao concurso de licitación no caso de MUFACE (o cal, xa saíu convocado con atraso), xa que, para a continuación do modelo é necesario un financiamento adecuado dado que as condicións de saída non son asumibles por ningunha das aseguradoras actualmente prestatarias da asistencia sanitaria. O sistema está infrafinanciado e as compañías aseguradoras acumulan perdas desde hai, polo menos, tres exercicios, ao seren as primas aboadas insuficientes para cubrir o aumento de custos.

Isto é o que provocou a non concorrencia das aseguradoras ao concurso convocado polo Estado, o que, no fondo, non deixa de ser un plan para acabar co mutualismo administrativo e que só foi denunciado por un sindicato, o CSIF, xa que os máis próximos aos partidos que conforman o goberno de España dan a calada por resposta. Estamos, novamente, ante unha postura puramente ideolóxica que non responde nin ao interese xeral nin ao servizo para prestar. Non se trata de privilexios senón de logros laborais, os cales, ademais, non afectan á prestación sanitaria do resto de traballadores deste país, senón que, pola contra, alivia o sistema, garantindo a accesibilidade e sustentabilidade do sistema sanitario. De feito, hai estudos (Fundación IDIS) que mostran que cada funcionario custou o último ano 723 euros menos que un traballador do Sistema Nacional de Saúde. De feito, o aumento no gasto público en sanidade nos últimos 10 anos foi do 53 % mentres que as primas mutualistas só medraron nun 32 %.

Os funcionarios xa saíron á rúa e, agora mesmo, hai unha solicitude en marcha a través de change.org para esixir ao goberno a continuidade de MUFACE, ao ser un dereito laboral adquirido polos funcionarios do Estado desta mutua administrativa.

A todo o demais hai que engadir a perda de poder adquisitivo dos empregados públicos, moi superior á dos traballadores doutros sectores e, por suposto, dos receptores doutras rendas, como o ingreso mínimo vital.

Mentres o goberno mantén a gratuidade do tren sen ter en conta ningún criterio de renda dos perceptores desta axuda, os empregados públicos acumulan, desde hai anos, unha perda constante do seu poder adquisitivo ao creceren os seus salarios menos que o IPC.

Paradoxalmente, segundo cálculos feitos por algúns economistas, foi con Rajoy con quen os funcionarios perderon menos poder adquisitivo, un -1,4 %, con Sánchez a perda acumulada é do -6,3 % e con Zapatero houbo a maior perda, -8,9 %. En calquera caso, a perda total acumulada foi do -16,6 % desde o 2010. Outro efecto das medidas recollidas nos diferentes Orzamentos Xerais do Estado é que os soldos se aplanaron, achegándose os altos aos baixos e, neste tema, non houbo recuperación.

En resumo, o goberno actual, propiciado por Podemos e Sumar, pero co apoio do PSOE, está lapidando dereitos laborais dun colectivo de traballadores que son unha parte do funcionariado de España, o cal, ademais, vén pagando as crises económicas e de prezos cun maior esforzo e sacrificio que os traballadores doutros sectores.

E, por riba, se o concurso non se resolve, falamos de 1,7 millóns de funcionarios públicos que terán que ser atendidos pola seguridade social e que provocarán, segundo o estudo da Fundación IDIS, un aumento do 115 % nas listas de agarda da sanidade pública.