O Goberno aproba a redución da xornada laboral cunha forte división interna e sen apoio da patronal, por Santiago Calvo

Este martes, 4 de febreiro, o Goberno deu luz verde á proposición non de lei para reducir a xornada laboral a 37,5 horas semanais sen perda salarial. A decisión, que formaba parte do pacto de coalición entre o PSOE e Sumar, foi aprobada tras semanas de debate interno dentro do Executivo, especialmente entre os ministerios de Traballo e Economía, liderados por Yolanda Díaz e Carlos Cuerpo respectivamente.

A medida chega sen o apoio da patronal, que rexeitou participar no acordo asinado en decembro entre o Ministerio de Traballo e os sindicatos UGT e CCOO. As organizacións empresariais, especialmente CEOE e CEPYME, manifestaron a súa preocupación polo impacto que terá esta redución na produtividade e os custos das pequenas e medianas empresas. De feito, a patronal presentou alegacións argumentando que esta reforma invade competencias da negociación colectiva e podería ser inconstitucional.

A medida tamén coincide cunha nova suba do salario mínimo interprofesional (SMI), o que suporá un incremento do custo por traballador duns 3.000 euros anuais para as empresas, segundo algunhas estimacións. En concreto, redúcese a xornada laboral en dúas horas e media semanais, o que obrigará a aboar máis horas extraordinarias ou contratar novo persoal. A isto hai que engadir o incremento das cotizacións sociais, o que podería afectar especialmente ás pemes e autónomos.

A falta de incentivos para as empresas na transición cara á nova xornada foi un dos puntos de conflito dentro do Goberno. O Ministerio de Economía defendeu ata o último momento a necesidade de ofrecer axudas ás pemes, pero a negativa da patronal a sumarse ao pacto serviu como argumento para que Traballo desbotase calquera tipo de compensación empresarial.

Aínda que o Consello de Ministros aprobou a iniciativa, a súa aplicación definitiva dependerá da tramitación parlamentaria. O Goberno, nunha posición de fraxilidade pola súa escasa marxe parlamentaria, deberá negociar co resto de forzas políticas para garantir os apoios necesarios. O Partido Popular e Vox xa expresaron a súa oposición, mentres que formacións como Junts e o PNV tamén manifestaron reservas, especialmente pola ausencia de medidas de apoio ás empresas.

Ademais, a norma deberá recibir os informes preceptivos do Consello de Estado e do CES antes de volver ao Consello de Ministros como proxecto de lei. Segundo os prazos manexados por Economía, non se espera unha aprobación definitiva ata o verán, e a súa implementación efectiva podería demorar ata xaneiro de 2026.

A redución da xornada laboral, un dos compromisos estrela de Sumar, avanza así entre dificultades, sen o consenso social e empresarial que o Goberno inicialmente buscaba. A súa aprobación final dependerá da habilidade do Executivo para negociar apoios nun contexto parlamentario cada vez máis complexo.