O Supremo confirma que non aplicará a amnistía ao delito de malversación

O Tribunal Supremo ratificou a súa decisión de non amnistiar do delito de malversación os líderes independentistas condenados polo procés, entre eles o exvicepresidente catalán Oriol Junqueras.

En concreto, a Sala do Penal rexeitou os recursos de súplica de Junqueras e os exconsellers Raül Romeva, Jordi Turull e Dolors Bassa contra a decisión do alto tribunal que considerou que a malversación estaba excluída da Lei de Amnistía.

A sala tamén desestimou os recursos da Fiscalía e a Avogacía do Estado, que pedían perdoar este delito aos condenados, así como o de Vox que consideraba que o delito de desobediencia tamén estaba excluído da amnistía.

"Solicitar desta Sala que interpretemos a Lei de amnistía sen outra referencia que a que proporciona a vontade do lexislador é pedir que abdiquemos da nosa función como xuíces", porque "non basta coa vontade política para amnistiar un feito", aseguran os maxistrados na resolución.

Deixan claro que "as leis non poden interpretarse como un mandato verbal dirixido polo poder político aos xuíces", senón que debe ser sometida "a unha interpretación xudicial".

"A imaxe do xuíz como boca muda que debe limitar a súa función para proclamar consecuencias xurídicas que flúan da literalidade da norma representa unha imaxe trasnoitada, que os recorrentes presentan agora como o ideal democrático dunha xustiza respectuosa co poder lexislativo", engaden os maxistrados.

En canto á alegación das defensas de que a Lei de Amnistía ha de interpretarse no sentido máis favorable ao reo, responden que "non é sostible" porque "a interpretación e aplicación das normas excepcionais nada teñen que ver co principio pro reo".

Tamén lembran que foi a "inequívoca vontade sobrevinda do lexislador" a que fixou "restricións á proxección da amnistía respecto do delito de malversación", cando "mediase propósito de enriquecemento persoal de carácter patrimonial", en contraste co texto inicial que avogaba por amnistiar todas as formas deste delito.

"A vontade de quen promoveu e aprobaron a Lei de Amnistía, experimentou unha radical transformación durante a tramitación parlamentaria" de maneira que "o que inicialmente era un propósito máis amplo que afectaba, sen máis, aos delitos de malversación (...) evolucionou cara a unha definición máis restrinxida do espazo amnistiable".

Fronte a esta argumentación a maxistrada Ana Ferrer emitiu un voto particular discrepante. Ferrer reitera a necesidade de atender o mandato do lexislador porque "a lectura dos preceptos (…) advirte do inequívoco propósito lexislativo de amnistiar a aplicación de fondos públicos".

Na súa opinión, "non pode apreciarse o ánimo de obter un beneficio persoal de carácter patrimonial, previsto como causa excluínte da amnistía", polo que tacha de "ficción xurídica" a interpretación dos seus compañeiros cuxa teoría "é unha entelequia".

Di Ferrer que se pode "discutir a constitucionalidade da Lei, ou a súa adaptación ao dereito comunitario", pero "o que non podemos os xuíces é facer interpretacións que impidan a vixencia da norma" xa que neste caso "a decisión non é interpretativa senón derrogatoria, na medida que deixa a norma baleira de contido". 

Junqueras e os exconsellers aínda teñen unha posibilidade máis no Supremo a través da interposición dun incidente de nulidade antes de acudir en amparo ao Tribunal Constitucional.