'Anora' sorprende nuns Óscars con só dous premios para 'Emilia Pérez'
O filme de Sean Baker gañou cinco galardóns, incluídos os de mellor película, dirección, guión orixinal e montaxe, os tres últimos para el
A súa protagonista Mikey Madison fíxose co de mellor actriz, impoñéndose a Karla Sofía Gascón e á favorita Demi Moore
Emilia Pérez, protagonizada pola actriz española, levou 2 dos 13 premios aos que apiraba, un para Zoe Saldaña como mellor secundaria
The Brutalist gañou 3 de 10, entre eles o segundo para Adrien Brody como mellor actor
No Other Land, sobre a ocupación de Cisxordania e dirixido por un palestino e un israelí, foi elixido mellor documental
Anora' foi a máxima gañadora da 97 edición dos Óscar tras impoñerse en cinco das seis categorías ás que aspiraba, seguida de The Brutalist, con tres premios, mentres que Emilia Pérez levou só dous dos 13 galardóns aos que aspiraba. A película de Sean Baker, que retrata a historia dunha stripper estadounidense que casa co fillo dun oligarca ruso, logrou alzarse co Óscar a mellor película, a actriz protagonista (Mikey Madison) e a dirección, guión orixinal e montaxe, os tres para Baker.
Madison deu a sorpresa ao facerse co que é o seu primeiro Óscar, competindo con Demi Moore (A substancia), que era a favorita da categoría, ademais de coa española Karla Sofía Gascón (Emilia Pérez), Cynthia Erivo (Wicked) e a brasileira Fernanda Torres (Aínda estou aquí). Durante o seu discurso, tanto Baker como Madison quixeron honrar as traballadoras sexuais, como a protagonista do filme, e reivindicar un maior investimento para o cinema independente, xa que tanto Anora como outras das producións nomeadas como The Brutalist se rodaron cun orzamento inferior aos 30 millóns de dólares, unha contía bastante baixa para unha produción de Hollywood.
O drama de postguerra The Brutalist, dirixido por Brady Corbet, quedou en segundo lugar, con tres galardóns, que incluíron a Adrien Brody co segundo Óscar da súa carreira a mellor actor, ademais dos premios a mellor fotografía e a mellor banda sonora. O castigo a Emilia Pérez, sen salpicar a Zoe Saldaña.
O narcomusical Emilia Pérez, que chegaba como a película con máis propostas, viuse duramente afectado polo vórtice de críticas xerado tras o descubrimento de vellas mensaxes de trazas homófobos e racistas de Gascón na súa conta de X. Aínda que a canción "O mal" logrou un galardón que se daba por sentado entre as apostas da película, quedou ás portas do recoñecemento da Academia a mellor película internacional, que lle foi arrebatado polo drama brasileiro Aínda estou aquí.
Poucos esperaban que a cinta de Walter Sáelles superase a Emilia Pérez, que se converteu na película de fala non inglesa con máis propostas da historia dos Óscars. Da proba de lume que enfrontaba a película saíu indemne a actriz de orixe dominicana Zoe Saldaña, que levou o Óscar a mellor intérprete secundaria e agrandou así a súa pegada tras apañar un BAFTA e un Globo de Ouro, entre outros premios.
Tamén ocorreu o esperado no campo de mellor actor secundario cun Kieran Culkin que culmina a tempada de premios co galardón máis grande de Hollywood entre as súas mans polo seu traballo en A Real Pain.
Entre as moitas sorpresas que se esperaban nunha gala moi aberta e sen claros favoritos en moitas das categorías, a de mellor documental para o palestino No Other Land, que, sen apenas orzamento nin o apoio dunha distribuidora, loitou nos Estados Unidos por poder verse nos cinemas.
O mesmo furor espertou a película de animación letoa Flow, que se impuxo ao éxito en despacho de billetes de Disney Inside Out 2 ou Wild Robot, as dúas grandes favoritas que batallaban pola figura da mellor película de animación. O podio de premios complétano Wicked, que levou dous Óscars, a mellor deseño de produción e mellor vestiario; Dune. Parte dúas, con mellor son e mellores efectos especiais, e A substancia, que só puido arrincar un Óscar a mellor maquillaxe e peiteado.
Todo iso nunha gala que comezou cunha homenaxe aos Ánxeles e un recordo aos devastadores incendios de xaneiro, na que houbo moi poucas reivindicacións políticas e tivo emotivos momentos musicais, como os dedicados a O mago de Oz e a James Bond. Ademais dun In Memorian que dedicou un espazo destacado ao recentemente falecido Gene Hackman.