Case un milleiro de persoas morreron en caiuco cara a España ata xuño, unha cada catro horas

As travesías dos inmigrantes que tentan chegar a España en caiuco custaron no primeiro semestre do ano 951 vidas, unha cada catro horas e media, a maioría rumbo ás Canarias, 778, catro diarias. Na chamada Ruta Alxeriana cara a Levante e ás Illas Baleares, 102, unha cada dous días.

Outras 50 persoas pereceron tentando cruzar o Estreito de Xibraltar e 21 máis en travesías pola Ruta de Alborán.

É o balance que presenta o informe que publica regularmente o colectivo Camiñando Fronteiras, a "Vixilancia Dereita á Vida", que advirte de que algunhas das rutas, "en especial a canaria", están a aumentar "a súa capacidade mortífera", a pesar de que as cifras oficiais reflictan un descenso no número de chegadas en caiuco.

Do 1 de xaneiro ao 30 de xuño, a estatística do Ministerio do Interior recolle que chegaron a España en caiucos ou lanchas pneumáticas 12.192 persoas, un 4,17 % menos que en 2022. Delas, 4.865 corresponden ao Estreito de Xibraltar, o Mar de Alborán e Baleares (un 29,2 % máis) e 7.213 á Ruta Canaria (un 18,5 % menos).

O colectivo da activista Helena Maleno, que avisa regularmente ás autoridades das saídas de caiucos tanto no Atlántico coma no Mediterráneo, contabilizou nestes seis meses 49 traxedias en caiucos con destino a España: 28 en Canarias, once no Estreito, oito na Ruta Alxeriana e dous no Mar de Alborán, en que pereceron, polo menos, 112 mulleres e 49 nenos e nenas.

O mes máis funesto foi xuño con 332 vítimas, seguido por febreiro con 237, xaneiro con 138 e abril con 130.

En 14 casos, as embarcacións implicadas nesas traxedias desapareceron con todos os seus ocupantes.

Segundo Camiñando Fronteiras, nestes seis meses morreron en embarcacións a España cidadáns de 14 países: Alxeria, Camerún, Costa de Marfil, Gambia, Guinea, Etiopía, Illas Comores, Malí, Marrocos, República Democrática do Congo, Senegal, Siria, Sri Lanka e Sudán.

O informe vai máis aló do reconto de vidas perdidas e fai unha análise do que está a pasar nas diferentes rutas, con conclusións moi críticas tanto para España como para Marrocos.

Esta ONG sostén que as vítimas mortais das rutas marítimas a España aumentan, segundo o seu reconto superan en 13 ás do primeiro semestre de 2022, a pesar de que o fluxo de caiucos se reduciu porque, en ocasións, non se poñen os medios de procura necesarios ou as operacións de rescate actívanse con atraso.

Denuncia ademais "unha mala coordinación entre os países que deben activar os servizos de socorro". "No caso de España e Marrocos, a coordinación non está baseada no dereito á vida, senón nas negociacións bilaterais de control migratorio", engade.

"España prima transferir a responsabilidade a Marrocos á protección á vida. Os servizos de rescate españois estaban máis preto, con máis medios, e, a pesar de poder evitar as mortes, retiráronse para que Marrocos asumise a coordinación", denuncia este informe de Camiñando Fronteiras, que fala directamente para esta traxedia dun caso de "omisión do deber de socorro".

Esta ONG critica que non se asuma sempre que un caiuco en mar aberto, xeralmente sobrecargado de xente, é unha embarcación insegura, exposta a un grave risco, Salvamento alegou no caso da pneumática que non sabía que os seus ocupantes estivesen en perigo.

"Isto só se aplica a persoas migrantes, non sendo así cando outros colectivos, como pescadores ou persoas en iates de recreo, están en risco", argumenta.

A ONG tamén fala de "racismo institucional", sobre a base do trato que sufriron, por exemplo, os ocupantes de caiuco rescatado en maio ao sur de Gran Canaria, quen relatou ao desembarcar que foran tiroteados á súa saída, en Cabo Bojador, e que dous dos seus compañeiros morreran, malferidos, na travesía.