El Cigala, condenado a máis de dous anos de prisión por malos tratos á súa exmuller

O Xulgado do Penal número 3 de Xerez da Fronteira (Cádiz) condenou a dous anos e un mes de cárcere ao cantador Diego Ramón Jiménez Salazar, coñecido como Diego o Cigala, por malos tratos á súa exmuller, segundo informou o Tribunal Superior de Xustiza de Andalucía (TSXA).

A sentenza, que aínda non é firme e contra a que se pode interpoñer recurso de apelación ante a Audiencia Provincial de Cádiz, condena a El Cigala por un primeiro delito de malos tratos en relación a unha agresión cometida sobre a vítima nun hotel de Xerez pola que lle impón seis meses de prisión, un segundo por unha agresión ocorrida nun hotel de Palafrugell (Xirona) con oito meses de cárcere e, un terceiro,  por un delito de malos tratos agravado pola agresión cometida na casa de Xerez na que estaban a convivir, e fixa neste caso unha pena de once meses de prisión e a prohibición de comunicarse e aproximarse a menos de 200 metros dela por un prazo de dous anos.

Tamén o condena por un delito leve e continuado de vexacións no ámbito doméstico a 25 días de localización permanente, sempre en domicilio diferente e afastado do da vítima.

A maxistrada absólveo dun delito de malos tratos agravados no ámbito da violencia sobre a muller por uns feitos ocorridos no aeroporto de Punta Cana, en México, xa que non considera probado que, no mes de agosto de 2017, cando a muller estaba co seu fillo en brazos esperando un voo neste aeroporto, o acusado a zarandeara á vez que lle recriminaba que se fora de viaxe.

A xuíza non se pronuncia sobre a indemnización de 3.000 euros que solicitou a acusación particular no xuízo, celebrado o pasado 7 de novembro, xa que os expertos da Unidade de Valoración Integral de Violencia de Xénero (UVIGV) “concluíron” que a vítima “non presenta sintomatoloxía psicolóxica”.

Segundo a xuíza, neste caso "só pode valorarse a pretensión de indemnización por secuelas psicolóxicas" e queda excluída "a posibilidade de valorar unha indemnización por outros conceptos como é o dano moral".

Os feitos probados

A maxistrada explica na sentenza que o cantador e a súa exmuller iniciaron en 2014 a súa relación, froito da cal naceron dous fillos e que ambos “conviviron xuntos na casa na que el ten fixada a súa residencia sita en República Dominicana”.

A xuíza precisa que, durante o tempo que durou a relación sentimental, a muller “foi dependente economicamente do acusado”, de forma que, na súa estancia en República Dominicana, “nunca dispuxo dunha tarxeta nin unha conta bancaria propias, e os gastos familiares foron sufragados na súa integridade polo acusado”.

A xuíza afirma que, cando a vítima quedou embarazada do seu primeiro fillo, a relación sentimental entre ambos “comezou a deteriorarse e as discusións entre eles (...) volvéronse frecuentes”. Considera probado que nestas discusións, “ambos se gritaban mutuamente" e o cantador "con menosprezo cara á persoa” da súa entón parella, e chegouna a botar da casa ou da habitación "como forma de desprezo”.

Fai referencia a un episodio ocorrido no verán de 2017 cando ambos se atopaban hospedados nun hotel de Xerez e estableceuse unha discusión “acalorada” entre eles porque el quería saír e ela "esixíalle que quedase con ela e co seu fillo”, que rematou con "unha labazada na cara” á vítima.

Outro episodio ocorreu o 7 de xullo de 2019 despois dun concerto do acusado en Palafrugell, cando, na habitación dun hotel, o cantador “propinoulle un empuxón que a fixo caer ao chan, e estando tirada no chan, o acusado seguiulle dando golpes e patadas polo corpo".

A xuíza considera probado tamén que, aproximadamente no mes de novembro de 2020, e estando ambos convivindo cos fillos nunha casa en Xerez, produciuse unha discusión durante a que o acusado a agarrou do pescozo dicíndolle “cago nos teus mortos”.

O non probado 

A maxistrada non considera probado que a relación sentimental de ambos fose “unha relación asimétrica na que existiu unha situación de dominación e sometemento por parte del cara a ela” nin que El Cigala fiscalizase os gastos e o diñeiro do que podía dispoñer a súa entón parella “como forma de controlar, dominar e coartar a súa liberdade”.

Na sentenza, a xuíza explica que a valoración das probas foi "extraordinariamente complexa", entre outras cousas pola dimensión internacional do acusado, o "posible interese dalgunhas testemuñas no resultado do procedemento" e subliña que a declaración da vítima foi “a principal proba de cargo practicada contra o acusado e sobre a que se asintan de forma principal os feitos que foron declarados probados”.

Ademais, sinala que se atoparon dificultades por “a antigüidade dalgúns dos feitos axuizados", "a imprecisión na súa descrición no tempo" e polo feito de que "varios deles ocorreron fóra do territorio español”.