Falece a fotógrafa barcelonesa Anna Turbau aos 76 anos de idade
Instalouse uns anos en Santiago e documentou dende aquí as mobilizacións sociais e políticas de finais do franquismo
Documentou as mobilizacións sociais de finais do franquismo, desde o conflito pola construción da AP-9, as manifestacións de traballadores dos estaleiros de Vigo ou a traxedia do afundimento do Marbel
'A mirada de Anna', o documental que recolle o traballo da fotógrafa catalá en Galicia
A fotógrafa barcelonesa Anna Turbau, pioneira do fotoperiodismo catalán, faleceu este mércores aos 76 anos de idade.
Nada na capital catalá en 1949, estudou deseño gráfico nas escolas Massana-Centro de Arte e Deseño e Elisava-Escola Universitaria de Deseño e Enxeñería de Barcelona- onde "se interesou pola fotografía como forma de expresión", presentando a súa primeira exposición, 'Fotografías de jazz', na Sala Aixelà en 1974.
A directora de Photographic Social Vision, Silvia Omedes, mostrouse "devastada" polo deceso.
Omedes considerou que este mércores faleceu unha fotógrafa que estivo sempre a "pé de rúa, alguén que documentou a Transición, un pouco máis novo que Colita, ambas mulleres comprometidas a fondo coa sociedade, cos cambios, coa democracia e en contra das inxustizas sociais".
Anna Turbau empezou en 1975 a retratar a realidade máis dura do denominado barrio chinés de Barcelona, "mostrando a pobreza e a marxinación que o franquismo quería esconder", segundo destaca a fundación que a representaba.
Nese mesmo ano, viaxou a Galicia para documentar o proxecto de vivendas para familias de etnia xitana no Vao (Pontevedra), creado polo arquitecto César Portela.
En 1976 decidiu instalarse en Santiago de Compostela e empezou a traballar para 'Interviú' e 'Primera Plana', á vez que documentaba as mobilizacións sociais e políticas de finais do franquismo e a Transición, desde o conflito pola construción da autoestrada do Atlántico, as manifestacións de traballadores dos estaleiros de Vigo ou a traxedia do afundimento do barco Marbel.
A Galicia rural, que a impactou, tamén foi obxecto da súa cámara, igual que o hospital psiquiátrico de Conxo, en Santiago de Compostela, aínda que as fotografías non se fixeron públicas ata 2012.
Tivo que deixar Galicia pola "presión que sufriu por parte da Policía" en 1979, regresando a Barcelona, onde colaborou co Periódico de Catalunya, aínda que durante dous anos deixou o fotoperiodismo ao ser nai.
Profesora na Escola Internacional de Fotografía, en 1994 foi unha das fundadoras do Sindicato da Imaxe UPIFC, abandonando o fotoperiodismo a finais dos noventa por problemas de saúde.
Retomou a súa actividade fotográfica de forma persoal a partir do ano 2000, con proxectos documentais como os da exhumación de restos de fusilados de guerra en Calatañazor (Soria).
A súa obra, segundo subliña a Fundación Photographic Social Vision, atópase en diversas coleccións no Centro Galego das Artes da Imaxe e o Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, entre outros.
