Imputan tres exdirixentes de ETA polo asasinato de Miguel Ángel Blanco

O xuíz da Audiencia Nacional Manuel García Castellón acordou citar como investigados a tres ex-xefes de ETA que formaron parte do Comité Executivo da banda terrorista pola súa presunta responsabilidade no secuestro e asasinato do concelleiro do PP en Ermua Miguel Ángel Blanco, hai 25 anos.

Nun auto, notificado este venres, o maxistrado dirixe o procedemento, iniciado por mor dunha querela da Asociación Dignidade e Xustiza, contra Miguel Albisu Iriarte (Mikel Antza), María Soledad Iparraguire (Anboto) e José Javier Arizcuren Ruiz (Kantauri), por delitos de secuestro terrorista e asasinato terrorista.

Con respecto a Kantauri, o xuíz optou por emitir unha nova Orde Europea de Detención e Entrega  a Francia para que lle permita ampliar os motivos polos que no seu día foi devolto a España e poder así interrogalo por estes feitos.

O xuíz tamén considera responsable deste atentado outro exdirixente de ETA, Ignacio de Gracia Arregui (Iñaki de Rentería), ao que agora tamén se investiga xunto a Kantauri e Mikel Antza polo asasinato do concelleiro do PP Gregorio Ordóñez, aínda que no seu caso os delitos considéranse prescritos.

O procedemento xudicial abriuse a raíz dunha querela de Dignidad y Justiza, onde ven unha vía para axuízar os preto de 400 atentados da ETA sen resolver.

 Dignidad y Justicia é unha das asociacións que se manifestaron ás portas do Congreso este venres en homenaxe a Miguel Ángel Blanco. No acto criticouse con dureza o pacto entre o PSOE e Bildu para sacar adiante a lei de memoria democrática.

Durante esta fin de semana sucederanse as homenaxes a Miguel Ángel Blanco en Ermua no 25 aniversario do seu asasinato. O sábado será o do PP, e o domingo o acto institucional organizado polo concello en que intervirá o rei Filipe, o presidente do Goberno, o lehendakari e a irmá do concelleiro asasinado.

O titular do Xulgado Central de Instrución número 6 deu este paso na investigación tras recibir a semana pasada o informe que encargou á Garda Civil para determinar os membros que integraban o Comité Executivo de ETA (ZUBA) e a súa posible participación no secuestro e asasinato do concelleiro de Ermua.

Nova estratexia tras a caída da cúpula de Bidart

Segundo ese informe, os investigados, a pesar de non ser os executores materiais —que xa foron condenados, entre eles Francisco Javier García Gaztelu (Txapote)—, tiveron “unha participación en comisión por omisión, atendida a posición de dominio que ostentaba" o devandito órgano "con capacidade real, durante as máis de 48 horas nas que se prolongou o secuestro, para poder detelo".

Ante "a negativa para facelo", despréndese "unha intención manifesta na produción do resultado”, sostén a Garda Civil.

O xuíz, que xa foi o instrutor da causa hai 25 anos, relata como tras a caída da cúpula de ETA en Bidart, en 1992, a organización terrorista deseñou unha nova estratexia orientada a que todas as formas de loita provocasen unha confrontación constante co Goberno de España en todos os niveis, de forma que o desestabilizase con maior intensidade que a soportada ata ese momento.

Entre 1993 e 1994, a nova cúpula etarra planificou e puxo en marcha a denominada “estratexia de desestabilización”, que incluía a sinalización de cargos políticos do PP e do PSOE como obxectivos e a comisión doutros atentados ou accións terroristas de gran poder desestabilizador, como o secuestro, durante 532 días, do funcionario de prisións José Antonio Ortega Lara ou o intento de atentado contra un membro da Familia Real.

Secuestro para presionar o Goberno

En 1997 e no marco desa estratexia, a dirección de ETA decidiu a comisión de accións terroristas contra membros do Partido Popular, que exercía labores de Goberno en España, utilizando un novo procedemento: o secuestro dun militante da formación baixo a ameaza do asasinato se o Goberno non accedía ás súas esixencias.

Ese ano, asegura o auto, “o secuestro dun concelleiro do Partido Popular era unha prioridade absoluta", acción que había que realizar precisamente no verán e "canto antes".

Así consta en documentos de dirixentes de ETA, en concreto de comunicacións orgánicas manuscritas por Kantauri, responsable dos comandos “ilegais” de ETA, dirixidas a uns dos seus comandos, "o chamado Bizkaia”.

“A vítima desta acción, Miguel Ángel Blanco, na súa calidade de membro do citado partido político, converteuse en obxectivo preferente de ETA, non xa do comando Donosti, senón de toda a organización terrorista, a través do seu Comité executivo, que no verán de 1997 buscaba con urxencia secuestrar e asasinar un cargo electo do PP.

O maxistrado entende que, tendo en conta o modo de actuar de ETA, no que a súa principal estrutura directiva era o órgano onde se decidían, planificaban, dirixían e autorizaban as accións terroristas, é "improbable" que unha acción terrorista como a levada a cabo contra Miguel Ángel Blanco fose realizada por un comando sen que mediase unha decisión e unha planificación previa e unhas ordes concretas e específicas.

Puideron evitar o secuestro e o asasinato

Neste sentido, sostén que os tres ex-xefes de ETA agora investigados ostentaban suficiente capacidade de mando e de decisión "tanto como para poder tomar a decisión de que non se secuestrase a vítima, como para evitar o desenlace último do secuestro", podían dar ao comando Donosti "a orde expresa e concreta de poñelo en liberdade".

Con todo, a pesar dos múltiples chamamentos que se produciron desde a gran maioría da sociedade civil e da clase política nese momento, os responsables de ETA, recalca o xuíz, “non realizaron ningún acto para que finalizase o secuestro (acción cometida polos integrantes do comando Donosti seguindo as súas directrices) nin a morte da vítima, e evidenciaron unha vontade inequívoca na produción do resultado”.

“A acción terrorista que o comando Donosti executou —engade— non puido materializarse pola súa propia iniciativa, senón que a realizou seguindo as ordes e coa autorización expresa dos seus superiores, os integrantes do Comité Executivo” de ETA.

Plenamente conscientes da súa posición de mando

Os integrantes da cúpula de ETA eran por tanto "plenamente coñecedores da existencia do secuestro xa non só por decidilo, planificalo e ordenalo, senón porque se responsabilizou do seu secuestro a través dos medios de comunicación.

Encargáronse da elaboración do comunicado que xustificaba a acción terrorista e eran plenamente conscientes de que tiñan ao seu alcance os medios para facer cesar esa situación e o seu posible resultado, "o asasinato da vítima".