O home que enviou cartas explosivas a Sánchez e ás embaixadas, condenado a 18 anos de cárcere

A Audiencia Nacional condenou a 18 anos de cárcere o xubilado de 74 anos Pompeyo González, detido en Burgos polo envío en 2022 de seis cartas con explosivos ao presidente do Goberno, á ministra de Defensa, á empresa Instalaza en Zaragoza, á embaixada dos Estados Unidos e Ucraína en Madrid e ao centro de satélites da Base Aérea de Torrexón de Ardoz.

Na súa sentenza, os maxistrados da sección terceira do Penal condenan a Pompeyo González a dez anos de prisión por un delito de terrorismo e a oito anos por delito de fabricación, tenza, colocación e emprego de aparellos explosivos, inflamables ou incendiarios con finalidade terrorista.

Os xuíces consideran que o acusado actuou co "propósito de causar unha gran conmoción na sociedade española que exercese presión para que os gobernos de España e dos Estados Unidos de América e outras entidades radicadas en territorio español deixasen de prestar apoio a Ucraína na guerra sostida por este Estado contra Rusia”.

O acusado buscaba que os destinatarios resultasen lesionados

Todos os artefactos explosivos foron desactivados ou detonados de maneira controlada unha vez detectados polos servizos de seguridade, salvo o destinado á embaixada de Ucraína, que foi aberto por un empregado que resultou ferido no brazo ao estalar o dispositivo, e ao que agora, segundo a sentenza, deberá indemnizar o acusado con 1.500 euros.

A Sala di que a cantidade de explosivo empregada era suficiente para producir lesións de diferente consideración en función da proximidade e os posibles órganos afectados, tanto pola explosión, como polos impactos da proxección da metralla incorporada, os fragmentos resultantes da rotura do contedor metálico e as porcas e parafusos empregados para a montaxe.

Entende así que se cumpren os requisitos do delito de terrorismo, xa que o acusado buscaba, "de maneira dolosa, que os destinatarios dos envíos postais resultasen lesionados ao abrilos".

Múltiples probas que sustentan a autoría

Para os maxistrados, son múltiples as probas que sustentan a autoría do acusado, a pesar de que no xuízo negase os feitos e alegase a súa curiosidade por adquirir os máis variados coñecementos e as súas habilidades manuais, o que lle levou a facer certas procuras en Internet e a comprar material, que foi o utilizado na fabricación dos artefactos.

Estas explicacións “escasamente consistentes, quedan desvirtuadas polo acervo probatorio”, apunta a Audiencia, que considera acreditado que o acusado adquiriu, antes da remisión dos envíos, sobres e etiquetas iguais, así como ferramentas e outros compoñentes aptos para a fabricación dos artefactos.

Tamén consta que tiña no seu domicilio ferramentas e compoñentes apropiados para esa fabricación e que, nunha das devanditas ferramentas, había restos dunha substancia coa mesma composición química que a achada nos vestixios dos artefactos recollidos nas embaixadas de Ucraína e dos Estados Unidos e en Instalaza.

Igualmente, quedou probado que durante as vixilancias policiais ás que foi sometido nos días previos á súa detención, o acusado desprendeuse de fragmentos de parafusos, brocas, tubos metálicos e cravos. Tamén se desprendeu de moitos mistos completos, paus de mistos co fósforo raspado e cabezas de mistos, estas últimas utilizadas para a fabricación das cargas explosivas de tres dos artefactos.

A sentenza continúa enumerando as probas solicitadas durante a investigación, como o seguimento de tres dos envíos postais que permitiu detectar que foran remitidos desde a provincia de Burgos, onde se atopa a localidade de residencia do acusado.

Abundantes procuras de información sobre explosivos

Na análise dos seus dispositivos electrónicos consta que o acusado consultou, antes de remitir os envíos, polo menos as webs de Presidencia do Goberno e o Ministerio de Defensa, así como datos de Pedro Sánchez e da ministra Margarita Robles.

Tamén, que solicitou en Internet abundante información sobre explosivos e tarifas postais, así como que despois de envialos informouse pola mesma vía dos resultados nos diversos destinos.

Apareceron ademais consultas sobre identificación de impresións dixitais, probas de ADN, avogados penalistas, formas de comportarse en caso de ser detido e posibilidades de que as persoas maiores entren en prisión, así como sobre os requisitos para a entrada de estranxeiros a Rusia e voos a ese país nesas datas.

Outra das probas que destaca a Sala son as periciais de grafística que acreditan que os enderezos dos destinatarios nas etiquetas dos sobres e as de correo electrónico que figuran nos reversos foron escritas pola mesma persoa e que esta persoa é a que escribiu diversos documentos intervidos no seu domicilio.

Tamén as análises de ADN permitiron localizar o perfil xenético do acusado tanto na parte externa dos selos ou sobres, como en pezas ou fragmentos dos artefactos que contiñan, en todos os envíos, salvo no dirixido á ministra de Defensa.

Afinidade do acusado con Rusia

O informe de análise do contido dos dispositivos electrónicos pon de manifesto a afinidade do acusado con Rusia e a súa posición contraria á axuda a Ucraína.

Entre eses elementos destacan a instalación no seu teléfono móbil das aplicacións RT Noticias e Sputnik, dos medios de comunicación gobernamentais de Rusia, que nesas datas eran inaccesibles en virtude das restricións impostas a Rusia pola invasión de Ucraína.

“Finalmente, a vontade de conmocionar a sociedade española e de alterar a paz pública infírese do número de artefactos explosivos, do curto espazo temporal de poucos días en que foron enviados e da condición dos destinatarios", observa a Sala.