A xustiza inglesa rexeita a demanda de Corinna Larsen contra o rei Xoán Carlos
A xustiza inglesa rexeita a demanda de Corinna Larsen contra o rei Xoán Carlos
O tribunal de Inglaterra e de Gales conclúe que non cabe atender a denuncia por falta de xurisdicción e que se tería que interpoñer contra o demandado no seu país de domicilio
O rei considera que, con esta decisión "faise xustiza"
O Tribunal Superior de Inglaterra e Gales concluíu que o rei Xoán Carlos I non pode ser xulgado no Reino Unido pola demanda por acoso que presentou Corinna Larsen para reclamarlle 126 millóns de libras (uns 146 millóns de euros) en concepto de danos e perdas.
"A miña conclusión principal é que o Tribunal Superior de Inglaterra e Gales carece de competencia para coñecer desta reclamación. Isto débese a que non se interpuxo contra o demandado no seu país de domicilio, como é o seu dereito por defecto; e a demandante non me convenceu de que teña argumentos sólidos e defendibles de que o seu reclamo cae dentro dunha excepción a esa regra predeterminada", sinalou a xuíz Collins Rice.
Na resolución, á que tivo acceso Europa Press, a xuíza indicou que tampouco está convencida de que o demandado se someteu, ou deba considerarse que se someteu, á xurisdición do Tribunal Superior pola súa propia condución deste litixio ata o momento.
A decisión deuse a coñecer este venres, despois de que o pasado xullo o tribunal escoitase as alegacións da defensa de Xoán Carlos I, a cargo do bufete británico Velitor Law.
O equipo xurídico do ex-xefe do Estado español solicitou entón que se desestimase a demanda de Larsen, ao considerar que os tribunais do Reino Unido non eran os competentes para coñecer desta demanda. A defensa baseouse no artigo 4 da regulación da UE sobre xurisdición, o cal establece que as persoas domiciliadas nun Estado membro, independentemente da súa nacionalidade, deben ser demandadas ante os tribunais dese país.
Os avogados expuxeron no seu escrito, ao que tivo acceso Europa Press, que dita regulación comunitaria operaba neste caso concreto porque se iniciou antes de que acabase o período de transición para o brexit, fixado ata o 31 de decembro de 2020.
Así, insistiron en que os tribunais españois eran os competentes para ocuparse da demanda de Larsen. A iso, engadiron que "a cuestión clave" era se, en relación cos supostos actos de acoso, o Reino Unido era o lugar onde se produciu o presunto "evento daniño" ou o "dano directo", algo que, segundo apuntaron, os avogados de Larsen non demostraran.
A "falta de credibilidade" de Corinna
Outro dos argumentos esgrimidos pola defensa foi "a evidente falta de credibilidade da demandante". A este respecto, puxeron de relevo que Larsen solicitara permiso para facer unha nova modificación á súa demanda orixinal. "Como as súas predecesoras, é incoherente, internamente contraditoria e manifestamente mala en termos legais", apuntou a defensa do rei emérito.
Neste punto, negou a existencia de "unha pauta de conduta" de acoso atribuíble ao antigo monarca, reprochando a Larsen que se limitase a relatar "varios incidentes" que, a xuízo da defensa, "son altamente diferentes en canto á súa natureza, teñen lugar de forma esporádica ao longo de varios anos e foron levados a cabo por distintas persoas (non sempre o demandando) contra diversos obxectivos (non sempre a demandada).
Ademais, subliñou que as afirmacións de Larsen, que Xoán Carlos I "nega enfaticamente", non só son "falsas", senón tamén "inconsistentes coas declaracións públicas feitas por ela" antes de que iniciase o litixio.
De feito, lembrou que, tras a abdicación de Xoán Carlos I, o 14 de xuño de 2014, Larsen "emitiu un comunicado de afecto" onde lle describe como "un home dunha profunda humanidade e valentía, un leal e sempre atento amigo", ademais dun "xigante da Historia".
Doutra banda, a defensa mostrou o seu malestar polo feito de que "as acusacións implican un presunto abuso de poder inconsistente co importante papel do demandado na Transición de España cara a unha exitosa democracia parlamentaria, e co seu longo período de servizo como soberano".
A inmunidade do rei Xoán Carlos
As fontes consultadas por Europa Press sinalaron que o obxectivo daquela vista de catro días era abordar as cuestións preliminares que quedaron pendentes ata que se resolvese o alcance da inmunidade do antigo monarca.
Foi o pasado 6 de decembro cando o Tribunal de Apelacións de Inglaterra e Gales estableceu que Xoán Carlos I goza de inmunidade respecto a as actuacións previas á súa abdicación como rei de España, en 2014.
Esta decisión xudicial implica que a demanda de Larsen, que sitúa o marco temporal do presunto acoso entre 2012 e 2020, só podería seguir o seu curso ante os tribunais británicos polo ocorrido a partir de 2014.
A empresaria relatou na súa demanda que Xoán Carlos I acosouna despois de que ela puxese fin á relación que mantiveran. Primeiro para procurar que a retomasen e despois a modo de vinganza para prexudicala nos seus negocios, de acordo con Larsen.
Reclamou ao rei emérito unha indemnización polos custos do seu tratamento médico de saúde mental, pola "instalación de medidas de seguridade persoal e servizos diarios de protección" e pola contratación a "exdiplomáticos e exfuncionarios do Goberno" para que interviñesen co fin de "poñer fin ao acoso" que di recibir.
Reacción do rei Xoán Carlos
O rei está "moi satisfeito" pola decisión do Tribunal Superior de Inglaterra e Gales de rexeitar xulgar a demanda civil por acoso, e considera que "se fixo xustiza". O bufete que levou a representacion do rei nesta causa, Velitor Law, informou a través dun comunicado da reacción de Xoán Carlos I tras coñecer a sentenza da maxistrada Rowena Collins Rice, quen determinou que a demanda debería ser presentada no país onde está domiciliado o demandado.