O Tribunal Supremo declara ilegal o tramo autonómico do imposto sobre os carburantes

O Tribunal Supremo declarou ilegal o tramo autonómico do imposto sobre os carburantes, e en tres sentenzas de xullo deste ano, ás que tivo acceso EFE, indica quen pode reclamar a Facenda e as vías para solicitar unha indemnización polos prexuízos derivados da súa aplicación.

Nunha nota, o alto tribunal remítese tamén a unha sentenza do pasado 20 de setembro que indicaba que o dereito da Unión Europea (UE) oponse ao tipo autonómico do Imposto sobre Hidrocarburos, e que os obrigados tributarios a quen se lles repercutiu devandito tributo teñen dereito á devolución das cantidades que, por tal concepto, soportasen indebidamente.

Entre 2013 e 2018, ano no que se eliminou e estableceuse un tipo uniforme en toda España, a Lei de Impostos Especiais permitiu ás comunidades autónomas establecer un tipo impositivo autonómico, posibilitando un gravame diferenciado segundo o lugar onde se consumía o produto sometido a imposición, o que xerou múltiples dúbidas.

A controversia parte da interpretación da directiva que reestrutura o réxime comunitario de imposición dos produtos enerxéticos e da electricidade, polo que o Supremo expuxo unha cuestión prexudicial ao Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TXUE), que en maio de 2024 considerou que non cabe establecer tipos diferenciados en función do territorio.

Por iso, o Supremo recoñece agora a lexitimación aos que abonaron a taxa para solicitar á Administración a devolución dos ingresos indebidos, derivados dun tributo contrario ao dereito da UE, a través da rectificación das correspondentes autoliquidacións.

É a comunidade autónoma a que debe devolver estes importes, sinala o Supremo, aínda que non fose a destinataria final deses importes, sen prexuízo dos axustes internos entre o Estado e as comunidades autónomas.

Os consumidores de carburantes non poden solicitar a Facenda a parte correspondente que abonaron deste imposto agora declarado ilegal, engade o Supremo, xa que existen outras vías para reclamar, directamente ao provedor ou ao Estado, pola aplicación dunha lei contraria ao dereito da UE.

A partir de agora, serán os tribunais de instancia os que examinen as reclamacións que teñan en conta a prescrición, a contía dos importes repercutidos e a translación directa de todo ou parte do importe do tributo sobre terceiros, xa que resulta excesivamente complexa a devolución "imperativa" do tributo indebidamente abonado.

Facenda terá que reembolsar as correspondentes cantidades, previa comprobación de que os importes solicitados foron ingresados polos suxeitos pasivos mediante as oportunas autoliquidacións, e de que tales importes non fosen xa obxecto de devolución previa.

O alto tribunal matiza que a proba de que dita translación directa non tivo lugar non corresponde ao obrigado tributario que soportou a repercusión, sen que a Administración poida rexeitar a devolución, argumentando que o repercutido non acreditou a ausencia do seu traslado económico aos clientes.

E lembra que o Estado está obrigado a adoptar todas as medidas necesarias para garantir a aplicación dos dereitos e obrigacións que o Dereito da UE establece.