Pacto de rendas implícito pero só nalgunhas, por Maite Cancelo

Os salarios pactados por convenio colectivo, segundo os últimos datos publicados polo Ministerio de Traballo, seguen conténdose no seu crecemento, un 2,6 % en setembro fronte ao aumento do 9 % da inflación nese mes. Así, atopámonos cun “Pacto de rendas implícito” (como o denominou recentemente o Gobernador do Banco de España) no que se establece unha moderación de crecemento salarial acordada á marxe do posible pacto de rendas, no que aínda non se chegou a un acordo entre sindicatos e patronal. Nesta subida acordada, ambas as partes ceden, e os traballadores asumen que os seus salarios aumenten menos que o IPC e os empresarios aceptan ese incremento de custos á conta de perder beneficios empresariais.

Trátase dunha cesión que consiste nunha moderación no crecemento das rendas, tanto as de natureza salarial como a dos beneficios empresariais, co obxectivo de non xerar unha espiral inflacionista (máis subida de prezos, ou inflación de segunda rolda) que agravaría a situación da que se está tentando saír e así conter a inflación provocada sobre todo polos aumentos dos prezos da enerxía e os alimentos.

Aínda que é certo que este incremento está a ser superior, nos convenios de empresa (2,9 %), tampouco se está equiparando ao crecemento dos prezos, e, ademais, hai traballadores que se atopan cunha revisión salarial cun incremento de só o 1,5 %. En calquera caso, sen chegar a un novo acordo para o emprego e a renovación colectiva, a negociación segue funcionando, e estase asumindo una certa perda do poder adquisitivo tanto dos traballadores como dos empresarios.

Pero, á vez que no sector privado empresas e traballadores están a conter os aumentos de rendas para reducir a presión inflacionista, atopámonos con que os soldos dos empregados públicos subirán un 3,5 % e, o que é aínda máis importante, hai o acordo de subir as pensións nun 8,5 %, de forma totalmente indiscriminada, sen diferenciar por importes de ingresos. E abriuse as portas para subir, novamente, as pensións mínimas, as non contributivas e o Ingreso Mínimo Vital.

O aumento das pensións realizarase, en parte, coa subida das bases máximas de cotización, estimada nun 8,6 %, e que maioritariamente pagan os empregadores (o 83 % no caso do tipo de cotización por continxencias comúns no réxime xeral), co que nos atopamos cun novo aumento dos custos de produción, que recaen sobre empresarios e que, desde logo, non axudan nada a frear a inflación no país.

Con estas medidas, a brecha entre as subidas de rendas entre traballadores e pensionistas (en maior ou menor medida) está a incrementarse nun contexto en que a maioría dos economistas pensamos que a perda, temporal, de poder adquisitivo é necesaria para afrontar os riscos dunha elevada inflación, e iso sen ter en conta un posible estancamento, polo que esta non parece a decisión máis adecuada desde o punto de vista económico nin a máis equitativa desde o punto de vista social.