A Audiencia Nacional estuda preguntarlle á Xustiza europea pola amnistía dos CDR polas dúbidas sobre a lei

A Audiencia Nacional acordou preguntar ás partes que comparecen na causa na que están procesados por terrorismo 12 membros dos CDR se procede presentar unha cuestión prexudicial ao Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TXUE) acerca da lei de amnistía, ante as "serias" dúbidas de que esta norma poida contravir “gravemente” o dereito comunitario e supoña “unha infracción patente” do mesmo.

"Limitar a exclusión da amnistía ás violacións máis graves de dereitos humanos en materia de terrorismo é contrario ao que un Estado de dereito debe perseguir sempre e en todo momento, a erradicación e a eliminación de toda forma de terrorismo", expoñen nun auto moi crítico coa propia lei de amnistía os maxistrados da sección terceira do Penal con Alfonso Guevara á fronte.

Ao seu xuízo, "existen serias dúbidas sobre se a distinción entre terrorismo de “baixa intensidade” e resto de terrorismo, pode compaxinarse co dereito da Unión Europea.

"Ao non concretar de maneira clara e rotunda que actos con responsabilidade penal (no noso caso) deben excluírse nunha materia tan sensible como é o terrorismo, non cabe dúbida que é unha diminución importante para a seguridade xurídica e que tacha a lei de claramente insuficiente desde ese punto de vista da técnica lexislativa”, observan os maxistrados.

Responden así á petición de amnistiar os 12 CDR que fixeron nunha vista previa as defensas dos procesados e a Fiscalía, que ata ese momento reclamaba penas de entre 8 e 27 anos de cárcere por delitos de terrorismo.

A tenenta fiscala da Audiencia Nacional Marta Durántez defendeu a aplicación da amnistía co argumento de que non se produciu "ningunha lesión" aos dereitos humanos prevista na lei porque, "supoñendo que a vontade dos acusados" fose causar, ademais de danos materiais, un perigo á vida ou á integridade física, "é unha realidade" que non chegou a producirse.

A sala, sen entrar no fondo do asunto, pero apuntando ás "contradicións" da lei, explica que, aínda que desde "o punto de vista temporal e obxectivo" os feitos que se imputan aos investigados entrarían no ámbito de aplicación da lei de amnistía, non estarían incluídos na Directiva UE2017/541 do Parlamento Europeo e do Consello relativa á loita contra o terrorismo e que a lei de amnistía recolle no seu artigo 2 como causa de exclusión.

Tras analizar a directiva da UE, a sala mostra “serias dúbidas acerca de se a lei de amnistía, no seu artigo 2, apartado c) ao excluír soamente determinadas formas de terrorismo, é dicir, as que causasen de forma intencionada graves violacións aos dereitos humanos, e en particular, os que se recollen nos artigos 2 e 3 do Convenio Europeo, iso non supoña, en certa forma, unha derrogación tácita dunha parte esencial da directiva comunitaria e en definitiva estea en contra desa vontade do lexislador comunitario expresada no seu articulado”.

Xa a propia lei de amnistía, indica a sala, resulta “en certa forma contraditoria, no sentido de querer excluír os actos dos que poida derivarse responsabilidade penal que teñan unha finalidade terrorista segundo a directiva antes citada 541/2017, pero a continuación, o lexislador establece unha limitación a esta exclusión".

"E o que é peor aínda -prosegue-, en contra do propio texto normativo comunitario, pois considera e estima pertinente que non todos os actos con finalidade terrorista que se definen ou describen na directiva europea queden excluídos da amnistía, senón soamente aqueles que supoñan unha violación grave dos dereitos humanos, en particular os que atenten contra o dereito á vida”.

Por tanto ao seu xuízo a lei limita a exclusión da amnistía soamente ás formas máis graves de terrorismo, en contradición coa directiva que afirma que todos os actos de terrorismo son de extrema gravidade, e ”en cambio deixa que a lei de amnistía ampare e poidan ser obxecto de perdón outras formas de terrorismo".

 Quizais, reflexiona a Sala, "estivese a pensar no que socialmente, e de forma eufemística, se deu en chamar terrorismo de baixa intensidade, coma se o terrorismo se puidese catalogar un de alta intensidade e outro de baixa intensidade".

Unha forma de terrorismo, abunda a Sala, que tamén "poden constituír accións graves como poidan ser a pertenza a unha organización ou grupo terrorista, a fabricación e tenza de explosivos ou a tentativa de delito de estragos (infraccións das que se acusa os procesados no presente procedemento)”.

“Especialmente -apunta- non se sinala de maneira clara e sen que haxa lugar a dúbidas cal é o límite no que ha de establecerse a gravidade da infracción ou a violación do dereito á vida ou a integridade física para que se poida considerar como susceptible de ser amnistiado ou non ser susceptible de iso”.

Por todo iso, a sala conclúe que o asunto debe someterse ao TXUE e, con carácter previo dá traslado ao Ministerio Fiscal, acusación popular e representacións procesuais dos procesados, para que no prazo de tres días aleguen o que estimen oportuno.