O ex-xefe de ETA Carrera Sarobe, condenado a 30 anos de prisión por asasinar a Giménez Abad

A Audiencia Nacional impuxo 30 anos de cárcere ao ex-xefe de ETA Mikel Kabikoitz Carrera Sarobe, alias Mikel Ata, polo asasinato terrorista do presidente do PP de Aragón Manuel Giménez Abad o 6 de maio de 2001, un crime do que finalmente resultou absolta Miren Itxaso Zaldúa, Sahatsa.

A sentenza, de 52 páxinas, considera a Carrera Sarobe responsable material dun delito de asasinato terrorista, e conta co voto particular do maxistrado José Ricardo de Prada, que considera que o ex-xefe de ETA tamén debería ser absolto.

Ademais da pena de prisión, a mesma que solicitaba a Fiscalía e a acusación particular, o tribunal impón ao exdirixente etarra a prohibición de aproximarse a menos de 500 metros a Zaragoza por un período de 5 anos e a obrigación de que indemnice á viuva e ao fillo de Giménez Abad con 250.000 euros a cada un.

Argumentos da sentenza

Sosteñen na sentenza que existe proba "absolutamente convincente" para condenar a Carrera Sarobe, como a declaración de Borja Giménez, fillo do vítima, o informe de autopsia, as periciais sobre as vainas e de balística, a reivindicación do atentado por parte de ETA e as declaracións das testemuñas protexidas.

Pero, ademais, a sala ten tamén en conta outra proba, a constituída polos testemuños de persoas que non presenciaron os feitos nin poden identificar os seus autores, pero que se atopaban preto e cuxos relatos, aseguran os maxistrados, son plenamente compatibles coa información proporcionada polos medios principais.

O tribunal considera que, a pesar das manifestacións exculpatorias de Ata, "practicouse proba suficiente que acredita a participación de Mikel Carrera Sarobe nos feitos xulgados como autor material do asasinato de Giménez Abad".

A sentenza valora de especial forma as declaracións das testemuñas protexidas e as súas identificacións desde as súas moi persoais circunstancias e desde os lugares próximos ao momento no que foi asasinado o presidente do PP de Aragón, que se atopaba acudindo ao estadio da Romareda.

"Son relatos distintos que se harmonizan plenamente e o seu valor radica en que todos eles son harmónicos, coincidentes na identificación, pero partindo de relatos moi persoais que desmenten calquera risco ou contaxio, entre outras cousas porque devanditas testemuñas non se coñecen entre si", indica o tribunal.

Neste contexto, explica que "estes testemuños unidos ao testemuño de Borja Giménez, fillo de Giménez Abad, sobre o recoñecemento fotográfico e o recoñecemento en roda do acusado e ao informe de intelixencia 17/2015, constitúen as probas que acreditan a autoría de Mikel Kabikoitz Carrera Sarobe".

Na última sesión do xuízo, a defensa de Carrera Sarobe centrouse precisamente en cuestionar que o fillo de Giménez Abad ofrecese un testemuño veraz. "Calquera persoa na súa posición, que necesita identificar o autor dos disparos que mataron o seu pai, pode convencerse de que a identificación realizada polas Forzas e Corpos de Seguridade do Estado está no certo", sostivo a súa letrada.

Absolución de Itxaso Zaldúa

Os maxistrados, que tras deixar visto para sentenza o xuízo puxeron en liberdade a Itxaso Zaldúa, decretaron finalmente a súa absolución dun delito de asasinato terrorista.

Para ela a Fiscalía tamén pedía unha condena de 30 anos de prisión, pero a Sala considera que a proba de cargo practicada non é suficiente para acreditar a súa participación nos feitos xulgados, tal e como poñen de manifesto os elementos probatorios, entre eles os informes de intelixencia, o recoñecemento fotográfico da acusada e a súa propia declaración exculpatoria.

A conclusión tras o exame da proba, detallan os maxistrados, é que os informes de intelixencia examinados non permiten comprobar que o 6 de maio de 2001 a acusada se atopase en Zaragoza co fin de atentar contra Giménez Abad.

Ademais, a Sala deixa claro que nin sequera é posible afirmar que a acusada formase parte do comando Basajaun nin que o atentado fose obra do mesmo. En segundo lugar, apunta o fallo, as circunstancias en que se produce a identificación fotográfica da acusada por unha das testemuñas protexidas "xeran moi serias dúbidas sobre a fiabilidade desa identificación".

Voto particular

No seu voto o maxistrado José Ricardo de Prada discrepa dos seus compañeiros e avogaba pola absolución de ambos os acusados. E é que, asegura o xuíz, a pesar de que "existen evidentes elementos indiciarios e de proba" en contra de Ata, os mesmos "non son de suficiente entidade nin teñen suficiente consistencia para concluír que se tratase da persoa que cometeu materialmente o feito de dar morte mediante disparos de arma de fogo a Giménez Abad".

O xuíz lembra que no xuízo presentouse "pola acusación como proba da participación do acusado nos feitos, o testemuño de persoas que nuns casos presenciaron persoalmente os feitos e que afirman recoñecer sen ningún xénero de dúbidas ao acusado como o autor material dos disparos ou daqueloutros que afirman ver ao acusado nas inmediacións do lugar na mesma data dos feitos".

Con todo, o maxistrado asegura que "se dá a circunstancia de que as testemuñas en todos os casos non recoñeceron inicialmente a ningunha persoa a través das fotografías dos arquivos policiais que lles foron presentadas, aínda que nalgúns casos fixeron descricións da persoa que viron e elaborouse un retrato robot".

En definitiva, o maxistrado sostén que "a negativa radical do acusado respecto da súa participación nos feitos, para o que achega un contrarrelato exculpatorio, require necesariamente ser esvaecida por proba con suficiente densidade e consistencia que permita rexeitar por irrazoables e marxinais as dúbidas que poidan xurdir".  

"A presentada adoece de importantes graos de inseguridade e non se viu corroborada por outra proba que dalgunha maneira encha eses déficits de fiabilidade. Esta é a razón pola que, en definitiva, considero que o acusado Mikel Carrera tamén debería ser absolto", conclúe.