O PP recorre ante o TS a condena de Bárcenas polo pago en B das reformas da sede de Génova

A Sección Segunda do Penal da Audiencia Nacional condenou, o pasado mes de outubro, a Luis Bárcenas a dous anos de cárcere e ao Partido Popular ao pago de 123.000 euros como responsable civil subsidiario por fraude no Imposto de Sociedades de 2007.

A sentenza consideraba probado que o extesoureiro do PP pagou en negro un millón de euros para reformar a sede da rúa Génova, en Madrid, do Partido Popular.

O PP recurre esta decisión da Audiencia Nacional perante o Tribunal Supremo. Alega no seu recurso á sentenza polo financiamento en B da reforma que o seu extesoureiro Luis Bárcenas fixo eses pagos en negro en beneficio propio e non no do partido.

Recurso do  PP: Bárcenas pagou as obras en B en beneficio propio e non no do partido

No recurso de casación perante o Supremo, que consta de 46 páxinas, o PP explica:

"A sentenza combatida considerou que o feito de que o Sr. Bárcenas omitise consignar regularmente unha parte do pago para Unifica (a empresa que fixo a reforma) polas obras realizadas para o Partido Popular constitúe unha conduta de participación necesaria no delito fiscal desta sociedade". 

Argumento que se rebate no recurso ao afirmar que nese comportamento "non hai unha integración de esferas de organización orientada á fraude fiscal, senón o aproveitamento solitario dunha irregularidade previa".

A intención, sostén, non foi "en absoluto" o aforro fiscal do PP, "senón o aproveitamento daquel patrimonio oculto -a contabilidade en B reflectida nos chamados papeis de Bárcenas- exclusivamente controlado" polo extesoureiro.

"A sentenza invoca un aforro nas obras dun 7 % ou un 8 %, pero seica tería sentido económico pagar en B para tratar de conseguir un aforro (...) cando con esta alternativa perderíase unha opción fiscal máis vantaxosa para o Partido como é a de consignar un gasto deducible no marco do Imposto sobre Sociedades que tributa ao 25%?", pregúntase de forma retórica o avogado que representou ao PP nesta causa, Jesús Santos.

Lembra que, segundo o relato de feitos probados, "Bárcenas pagou parcialmente unhas obras en oculto, en acto previo e irregular que tiña as súas propias finalidades", como era "dar saída a diñeiro en B que el mesmo xestionaba".

"O que despois Unifica (a empresa) non reflectira ese ingreso constitúe un acto plenamente propio, interno e soberano, enteiramente na súa esfera de dominio", destaca.

No recurso insístese en que o que ocorreu non foi "o uso solitario dunha irregularidade previa na que, iso si, participaron ambos", Bárcenas e Gonzalo Urquijo, propietario de Unifica.

Do que se trataba, reitera, foi de "darlle saída" aos cartos que recibiu Bárcenas "con ocultación" e "sen coñecemento nin consentimento" do partido.

O PP considera que o delito fiscal polo que se condenou a Bárcenas estaba prescrito

O PP tamén considera que o delito fiscal polo que Bárcenas foi condenado, e do que se responsabiliza o partido, caducou o 25 de xullo de 2013, cando aínda non se dirixira o procedemento para ese acto concreto contra o primeiro. tesoureiro

"A dirección do proceso de delito fiscal contra o señor Bárcenas só chegou cando se lle comunicou que era sospeitoso de colaborar na comisión dun delito fiscal en relación con pagamentos, que supostamente se tería realizado con fondos procedentes dunha suposta caixa B. que el mesmo xestionaba e que, por suposto, só el sabía e controlaba”, sinala Santos.

Lembra que "ocorreu o 14 de abril de 2014 e xa non puido interromper nada, porque a prescrición -asegura- estaba consolidada case nove meses antes" .

"Tanto é así, que ao señor Páez (que substituíu a Bárcenas como xerente cando foi nomeado tesoureiro) declarou a prescrición deste delito exactamente polos mesmos motivos que alegamos nós", destaca.

Partindo da doutrina do Tribunal Supremo, o recurso de casación afirma que para que unha resolución xudicial de interrupción da prescrición debe dirixirse contra unha persoa determinada por feitos concretos, que no caso de delitos fiscais, "tradúcense na identificación –polo menos– do período impositivo de que se trate e do propio imposto afectado”.

O PP tamén expòn o desacordo coa cantidade que axudaría a defraudar Bárcenas

No recurso tamén se expón a cantidade que Bárcenas axudaría a defraudar, que non sería de 380.520 euros, "pero o mesmo menos os gastos adscritos a ela, que son un 24,69 %.

Como estes gastos son de 93.950,38, o importe base que se ocultaba era de 286.569,62 euros (ingresos efectivos ocultos menos gastos asociados)".