Localizan o primeiro manuscrito orixinal de Cela, un poemario de 1936
Localizan o primeiro manuscrito orixinal de Cela, un poemario de 1936
O documento é un caderno de 17×21 cm que reúne os textos a máquina de doce poemas
Este achado completa o coñecemento de todos os manuscritos das principais obras do escritor padronés
O catedrático de Literatura Española da Universidade de Barcelona Adolfo Sotelo localizou o primeiro manuscrito literario do escritor de Padrón e premio Nobel de Literatura Camilo José Cela, un poemario de 1936.
Segundo informou este mércores a citada universidade, trátase do poemario 'Pisando la dudosa luz del día', que Cela escribiu entre o 1 e o 11 de novembro de 1936, empuxado pola morte da súa noiva en tráxicas circunstancias, vítima dos bombardeos do primeiro grande asedio das tropas franquistas en Madrid, ás que se acabaría alistando posteriormente.
O que era un poeta novo, influído pola obra de Rafael Alberti, Vicente Aleixandre e, sobre todo, Pablo Neruda, escribiu versos desde 1934, cando abandonou a carreira de Medicina para asistir, ás agachadas dos seus pais, ás clases de Pedro Salinas na Facultade de Filosofía e Letras.
O mesmo Cela definiu esta obra temperá como "un libro de versos fenomenais, monstruosos, os versos que só se poden escribir cando un palpa a morte nas mans".
Cun título extraído dun verso da 'Fábula de Polifemo e Galatea', de Luís de Góngora, 'Pisando la dudosa luz del día: Poemas de una adolescencia cruel" foi publicado en 1945 en Barcelona polo selo Edicións do Zodíaco, propiedade de Carlos F. Maristany, editor que posteriormente publicaría a versión completa, sen recortes da censura, de "La vida de Pascual Duarte".
En 2008, Adolfo Sotelo publicou, coa colaboración da profesora do grao en Filoloxía Hispánica da Universidade de Barcelona Marta Cristina, unha edición filolóxica do libro; con todo, o orixinal manuscrito do libro seguía perdido.
Tras catorce anos de investigación, o profesor Sotelo atopou o documento orixinal, que pronto verá a luz nunha edición facsímile, que data de 1939 e estaba en mans de María Isabel Maristany, filla do propietario e director de Edicións do Zodíaco.
Este achado completa o coñecemento de todos os manuscritos das principais obras celianas, desde 'La familia de Pascual Duarte' (1942) a 'Madera de boj' (1999), custodiados na Fundación Pública Galega Camilo José Cela de Iria Flavia (A Coruña).
O manuscrito achado é un caderno de 17×21 cm que, en formato apaisado, reúne os textos a máquina de doce poemas, e nas súas páxinas advírtense, de puño e letra do autor, as seguintes novidades: decídese o subtítulo 'Poemas de una adolescencia cruel'; suprímese o poema 'Anuncio de una declaración de amor'; engádese unha nota preliminar e a dedicatoria; elimínanse tres paratextos xenerais, un deles de Max Aub.
E ademais, en palabras de Sotelo, "establécense variantes e revélase a calculada estratexia de Cela nas dedicatorias dos poemas para abrirse horizontes na súa forxa como escritor profesional".
Sotelo centrou o seu labor investigador nas conexións entre literatura e pensamento e nas relacións entre as culturas peninsulares, e na actualidade é o responsable do proxecto de investigación 'Camilo José Cela: del manuscrito al libro'.
Columnista habitual en 'La Vanguardia', publicou, entre outros libros, 'Leopoldo Alas y el fin de siglo' (1988), 'Miguel de Unamuno: Artículos en las Noticias de Barcelona (1899-1902)' (1993), 'Perfiles de Clarín' (2001), 'El Naturalismo en España: Crítica y novela' (2002), 'Viajeros en Barcelona' (2005), "Camilo José Cela, perfiles de un escritor' (2008), 'De Cataluña y España: Relaciones culturales y literarias (1868-1960)' (Edicións UB, 2014) y 'Variaciones Cela' (Edicións UB, 2018).
Editou, así mesmo, obras de Francisco Giner dos Ríos, Juan Valera, Benito Pérez Galdós, Leopoldo Alas, Emilia Pardo Bazán, Miguel de Unamuno, Américo Castro e Carmen Martín Gaite, entre outros.
