O acusado polo incendio dun edificio en Ourense: "Non lle prendín lume a nada"

A Audiencia Provincial de Ourense xulgou este mércores un home acusado dun delito de incendio con perigo para a vida das persoas tras prender lume, presuntamente, no bloque de vivendas onde residía na Cidade das Burgas en febreiro deste mesmo ano.

Segundo o escrito fiscal, os feitos sucederon na noite do 22 de febreiro, cando o procesado accedeu "en grande estado de axitación" ao portal da súa vivenda, subindo as escaleiras "pegando grandes berros", dicindo entre outras cousas: "Vouvos matar", ao tempo que golpeaba "todo o que se atopaba ao seu paso".

Alertada polos berros una das veciñas chamou a policía e, no lugar, apareceu unha dotación, que, tras entrevistarse co acusado, abandonou o lugar. Con todo, molesto pola presenza policial, o procesado saíu da súa vivenda, dirixiuse ao relanzo do primeiro andar e, segundo o ministerio público, prendeu lume en tres focos diferentes do inmoble mentres insultaba os veciños, aos que aseguraba que os ía a "queimar vivos".

O lume estendeuse pola escaleira do edificio, "poñendo en perigo a vida dos moradores do primeiro, o segundo e o terceiro piso", o acusado vivía no cuarto.

"Sentimos subir polas escaleiras o señor do cuarto, ía dando portadas dicindo 'cago en Deus' e pensei que ía haber unha desgraza e chamei a policía", foi a explicación da veciña que realizou a chamada, que supuxo o anticipo dos feitos.

"O escándalo era tremendo", asegurou ela, que explicou que os axentes acudiron e marcharon, pero "aos dez minutos", segundo as contas desta veciña, o procesado "empezou a berrar".

Ela lembrou que o suceso ocorreu o mesmo día que o grave incendio dun edificio en Valencia, un suceso que estaban a seguir pola televisión, onde trasladaran consellos para este tipo de situación, que decidiron poñer en práctica. "Tapei os ocos das portas con toallas húmidas e saín ao balcón co neno e os chaquetóns", rememorou.

Alí, indicou que esperaron os bombeiros, que non tardaron en chegar polo que non houbo que lamentar danos persoais. Con todo, asegurou que tanto ela como o seu fillo, que no momento dos feitos tiña 11 anos, pasaron medo.

Os axentes que compareceron na sala expuxeron que recibiran unha chamada por unha posible discusión nunha vivenda. Acudiron e ao chegar ao domicilio que lles indicaban atopáronse con moito ruído, crendo primeiro que se trataba de música, pero unha vez que o acusado lles abriu viron que se trataba de que "tiña a televisión a moi alto volume". O home deixoulles pasar sen problemas para comprobar que estaba só e eles marcharon.

Esta visita foi a anterior ao incendio que tivo tres focos, no relanzo do primeiro piso, tanto na porta da vivenda da testemuña como nun moble, e un terceiro foco na segunda planta.

O edificio está composto en gran parte de madeira, material do que está realizada a propia escaleira, que era a única vía de escape das vivendas. Todo isto serviu para a Policía Científica "como unha gran carga de combustible" que "facilitou unha gran virulencia".

Ademais, a xuízo dos policías, foi rechamante que cando acudiron ao cuarto piso, o último do edificio onde vivía o procesado, este estaba invadido de fume, o que suxire que a porta estaba aberta cando empezou o incendio ou que se abriu unha vez iniciado, a diferenza do resto de domicilios.

Todo iso difire coa versión do acusado, que na quenda da última palabra defendeu que "non" lle "prendeu lume a nada" nin fixo "nada". "Unha persoa coherente non plantaría lume e iría para arriba sendo o máis perigoso. Correría, iría polo portal", dixo.

Na súa declaración negou todos os feitos aínda que recoñeceu os berros, pero trasladando que se debían a unha discusión con outras dúas persoas que estaban na súa casa e que lle debían diñeiro.

A pesar de que as ameazas foron gravadas polo fillo menor de idade da propietaria do primeiro piso, rebateu que eran insultos dirixidos a esas persoas ás que botou da súa casa ás que mesmo chegou "a abrir a xanela e insultalos por aí".

Así, dixo que se nalgún momento chegou a dicir que ía queimar vivo a alguén foi nun "sentido figurado" e garantiu que non saíu do seu domicilio cando se produciu o incendio. "Estaba tirado sobre a cama, botando unha soneca e non me decatei de nada", manifestou.

Agora, o home enfróntase a entre 10 e 12 anos de prisión, os que pide o Ministerio Fiscal e os que pide a acusación particular, respectivamente. Para o representante do Ministerio Público, "o susto que quixo darlles aos veciños tivo consecuencias importantes", para a acusación particular "o incendio puxo en perigo a vida das persoas" porque, ademais, "plantou lume á única vía de escape".

Ambas as partes solicitan tamén que se lle prohiba volver ao edificio e achegarse a menos de 300 metros do mesmo durante 10 anos, mentres que a defensa solicita a absolución porque considera "oír", pero non ver, fai que a identificación sexa "insuficiente para condenalo".