O téxtil ten que ter a súa alma, por Venancio Salcines

Ucraína, antes da guerra, achegaba aos beneficios de INDITEX preto de sesenta millón de euros. Facíao a través de máis de oitenta tendas, o negocio virtual e máis de mil trescentos empregados. Todo isto quedou en suspenso hai agora pouco máis de dous anos. Durante ese tempo cesou a súa actividade, pero mantivo vivo todo o seu persoal, que recibía os seus soldos aínda que non puidese traballar. Hai uns meses, en novembro, un dos seus competidores directos, H&M, retomou a actividade, medida que levou a pensar á compañía de Arteixo que xa existían os condicionantes para volver a Ucraína. E cales son estes? A seguridade. Aínda que sorprenda, o conflito parece estar cronificado, mostrando con claridade cales son as zonas de maior risco. Quizais por iso a apertura comezou por Kíev e as rexións máis próximas a Polonia.

Mentres se fala da volta do téxtil a Ucraína tamén se comenta a entrada agresiva, en Europa, vía ecommerce, do téxtil deseñado e fabricado en Asia por capitais asiáticos. Curiosamente mentres os grandes do téxtil queren volver ás tendas físicas de Ucraína, os novos xogadores chineses non consideran abrir ningunha tenda. Diríxense á un público mozo, consumidor voraz de moda, adherido a “usar e tirar”. E aquí o seu punto forte é tamén o feble. Este tipo de moda encaixa mal cos obxectivos de sustentabilidade de Europa. En decembro do ano pasado, o Parlamento Europeo e o Consello alcanzaron un acordo sobre o regulamento sobre deseño ecolóxico para produtos sostibles. A nova lei basearase na Directiva sobre Deseño Ecolóxico e permitirá establecer, pouco a pouco, requisitos de rendemento e información sobre produtos clave. Dentro desta nova categoría estará o téxtil e o calzado, que terán que explicar a súa durabilidade, reutilizabilidade, reparabilidade, fenda de carbono, fenda medioambiental e niveis de eficiencia enerxética e de recursos, entre outros. É dicir, quen queira vender en Europa terá que falar o idioma da sustentabilidade. Xa non valerá producir como sexa e con quen sexa, chegar ó mercado, baleirar e marchar. Unha Europa que quere mirar ó futuro coa cabeza alta require compañías con músculo e alma, e neste campo, non todo o  téxtil é valido.