Wanderlust na diana, por María Bastida

Wanderlust é un termo de orixe alemá utilizada para describir o forte desexo ou impulso de viaxar e explorar o mundo. Estas letras condensan a paixón polo descubrimento, a aventura e a experiencia de novos lugares, culturas e persoas. O complexo e heteroxéneo mundo laboral contemporáneo dános unha versión algo menos edulcorada dese termo, acuñando o concepto de "nómade dixital" como unha manifestación deste wanderlust aplicado aos traballadores.

Recoñecido oficialmente como un fenómeno social hai case dez anos, o nomadismo dixital fai referencia a un estilo de vida en que as persoas, coas súas ferramentas dixitais, e por suposto, hiperconectadas, traballan de maneira remota mentres percorren o mundo. Esta mestura de traballo e lecer, que unha vez foi un concepto de nicho, creceu ata converterse nunha importante tendencia social, remodelando o noso paradigma tradicional dos espazos de traballo e o equilibrio entre traballo e vida persoal.

Os nómades dixitais rompen a idea clásica de oficina ao aproveitar a tecnoloxía para traballar desde calquera lugar, sexa unha praia en Bali, un café en París, ou un espazo de coworking en Bangkok. Esta capacidade de traballar desde calquera parte do mundo transcende a mera mobilidade xeográfica; reflicte unha evolución profunda en como se concibe o traballo, poñendo énfase na flexibilidade, a autonomía e a integración do lecer dentro do horario laboral. Este fenómeno representa un cambio de paradigma cara a unha visión do talento como unha entidade libre que busca e esixe condicións de traballo que respondan ás súas necesidades e preferencias. As novas xeracións valoran especialmente esta flexibilidade, favorecendo un enfoque que coloca a persoa por encima da estrutura corporativa tradicional, cun desexo marcado por autoorganizar e personalizar a súa contorna e ritmo de traballo. Neste novo escenario laboral, xogamos barallas distintas, pero eles teñen as cartas marcadas.

Con todo, tamén debemos ter presente que o estilo de vida dos nómades dixitais está inherentemente vinculado ao seu impacto económico. A miúdo gravitan cara a cidades que ofrecen valor estético e recreativo, así como unha infraestrutura de apoio para o traballo remoto. O aumento dos espazos de coworking en todo o mundo é un testemuño do crecente influxo de nómades dixitais, fomentando comunidades que mesturan culturas diversas e experiencias profesionais diversas. Unha mestura interesante da que só cabe esperar riqueza. E aí é onde temos que apuntar o dardo na diana, porque debemos ser conscientes de que a atracción de persoas desde outros países tamén se xoga noutra división.

España, cun 17,8 % da súa forza laboral composta por estranxeiros, foi tradicionalmente vista como un destino atractivo. Con todo, este atractivo mudou na última década, onde chegamos a situarnos como un dos dez países máis desexados. A covid-19 tamén fixo efecto neste aspecto, e desde 2020 fomos descendendo posicións en favor doutros destinos, como Australia e O Canadá, que capitalizaron mellor o auxe do teletraballo pospandémico, atraendo talento global con políticas agresivas e beneficios claros en termos de emprego e salarios.

Por que si? Pola nosa calidade de vida e clima. Por que non? Porque non ofrecemos boas oportunidades profesionais, ademais de ofrecer unha imaxe manifestamente mellorable en termos de fiscalidade e custo de vida. Por tanto, a estratexia parece clara. Ademais, non podemos obviar que os nómades dixitais a miúdo perciben problemas basicamente asociados co illamento e a soidade. E aos españois é difícil gañarnos en acollida e integración. Dous ingredientes básicos para construír unha oportunidade, desenvolvendo políticas e infraestruturas que faciliten unha contorna laboral máis conectada e estable para os traballadores remotos.

Ademais, ao fomentar un marco legal que apoie a flexibilidade laboral e a seguridade dixital, España podería solidificar a súa posición como un hub internacional para nómades dixitais atraídos por un estilo de vida único e ben valorado e por unha contorna laboral innovadora. En esencia, o fenómeno do nomadismo dixital é un microcosmos do futuro do traballo. Desafía as normas convencionais sobre onde e como se debe traballar e achanda o camiño para unha conxunción de tecnoloxía, viaxes e emprego. Supón, en definitiva, unha desas oportunidades que non debemos deixar pasar. Coa licenza de despedir un vello amigo de longas noites insomnes, non teñamos que dicir que “tiñamos todas as pezas desde o principio, pero ninguén soubo encaixalas”. Cantas leccións deixas, Paul Auster. Ata para a economía.