Os montes ourensáns énchense de xente para festexar os magostos

Baixo un sol radiante, convocado polo verán de San Martiño, volveron os ourensáns ao monte para recuperar unha tradición que durante dous anos a pandemia reducira á mínima expresión.

"Un día estupendo. Algún ano choveu, pero sempre puidemos celebralo, menos na pandemia", comenta unha muller. "Imos pasar aquí a tarde, antes de que chegue a noitiña, para aproveitar ao máximo o día", engade un rapaz.

Un dos grupos, do barrio ourensán do Couto, congrega unha vintena de persoas. Veciños e amigos para os que os magostos son unha tradición indispensable que se transmite de xeración en xeración.

E uns metros máis alá, magosto familiar: "Toda a familia: curmáns, irmáns, padriños... e os nenos, que son os que lle dan alegría á festa", enumera un dos participantes. Chegaron xa ás dez da mañá para situárense no penedo de todos os anos, outra das tradicións dos magostos.

Tamén os hai urbanos. O da parroquia de Castro de Beiro vai cumprir os cincuenta anos de historia. Xuntou máis de duascentas persoas. "A verdade é que moi ben, tivemos un día estupendo", di unha veciña. "O verán do San Martiño, que vén sempre: hoxe e mañá, e despois xa se acaba", sinala outro.

Chega a noite

A medida que avanzaba o día e ían baixando as temperaturas, a festa trasladouse á cidade, onde o concello organizou un magosto popular, con animación e espectáculos de rúas para alongar, o máis posible, o día de San Martiño, patrón da cidade.